Activeer Javascript in je browser om deze virtual-reality-tour te bekijken.
Bekijk «Van Abbe Ferrari & Karamustafa» in virtual-reality-modus.
Welkom in de dubbeltentoonstelling van León Ferrari (Buenos Aires, 1920-2013) en Gülsün Karamustafa (Ankara, 1946). Laat je meevoeren op een reis door hun kunst en leven.
Deze zaal geeft een overzicht van het productieve artistieke leven van de autodidact León Ferrari. Zijn hele leven lang experimenteerde hij graag. Hij was geïnteresseerd in de abstracte mogelijkheden van verschillende media.
Ferrari was uiterst kritisch over de machtsstructuren en het geweld dat daardoor vaak werd getolereerd en zelfs aangemoedigd. Zo uitte hij ook openlijk kritiek op de rooms-katholieke kerk.
Een van Ferrari’s belangrijkste punten van kritiek op de kerk waren de dreigementen van de kerk met een eeuwige straf voor mensen die anders zijn. Hij was gefascineerd door de gedetailleerde afbeeldingen van martelingen die de westerse meesters hadden gemaakt, zoals Jeroen Bosch.
In deze serie gebruikt Ferrari zwarte humor om de absurditeit bloot te leggen van een geloof dat dreigementen inzet als een manier om gelovigen voor zich te winnen. Zo vind je hier heiligen in een blender en de Maagd Maria in een broodrooster.
De werken die hier te zien zijn, tonen Ferrari’s levenslange inzet voor de mensenrechten in Argentinië en hoe hij het misbruik van machtsstructuren tegen de menselijkheid aan de kaak stelde.
Dit is de laatste zaal van de tentoonstelling van León Ferrari. Hier zijn werken te zien over de erfzonde van Eva en het Laatste Oordeel – de twee goddelijke oordelen die de tijdlijn van de westerse geschiedenis markeren.
Je staat nu in de tentoonstelling van Gülsün Karamustafa, één van de belangrijkste Turkse kunstenaars van haar generatie. Haar werk getuigt van haar feminisme en inzet voor de democratie. Ze maakt gebruik van de geschiedenis van beelden en zinspeelt op de manier waarop het verleden vorm geeft aan het heden.
Deze zaal vertelt over de magie van een complexe stad met drie namen: Byzantium, Constantinopel en Istanboel. Ze gaan over de pijn van verlies en de opwinding over de voortdurende verandering die deze stad tot een plaats maken van talloze worstelingen.
Hier zien we Karamustafa’s overvolle kabinet als een kosmopolitisch religieus altaar. Aan de wanden rondom zijn afbeeldingen van christelijke thema’s, dieren en de populaire cultuur verweven tot een serie wandtapijten.
De werken in deze zaal verkennen het feminisme als een reactie op de beperkingen die aan vrouwen worden opgelegd en hoe zij zich proberen te bevrijden.
De installatie etiquette verwijst naar een Frans boek dat in de begindagen van de Republiek Turkije in het Arabisch werd gepubliceerd. Het toont gepast gedrag voor vrouwen in West-Europa aan het begin van de 20e eeuw en moedigt Turkse mensen aan zich westerse omgangsvormen eigen te maken.
Aan de wanden rondom kijken alternatieve voorbeelden van vrouwelijkheid neer op de keurig gedekte tafel.
Deze film toont oudere Turkse filmsterren die breken en in huilen uitbarsten. Huilen ze om hun verdriet over de onrechtvaardige positie van vrouwen in de samenleving of voelen ze zich bedreigd door de bevrijdende veranderingen die om hen heen plaatsvinden?
Twee tijdlijnen schetsen het levensverhaal van León Ferrari en Gülsün Karamustafa. Ze illustreren hoe hun ervaringen hun artistieke ontwikkeling hebben beïnvloed.
De Volkskrant schreef over de tentoonstelling ‘Strijdbare kunst uit Argentinië en Turkije: heiligenbeeldjes wokken en gehakt maken van machismo ****
Nieuwsgierig naar meer? De tentoonstelling is te bezoeken t/m 13 maart 2022. Koop vooraf je ticket online. En bestel meteen het tentoonstellingsgidsje met 50% korting.